Polska wakacyjna: Narwiański Park Narodowy

Plątanina rzecznych odnóg, płynących w różnych kierunkach, łączących się, krzyżujących i równie nagle rozstających, przywodzi na myśl tereny nad Amazonką lub Kongo. Z tą różnicą, że naszą, narwiańską „Amazonię” porastają trzciny.5 tys. lat temu Narew zaczęła zmieniać się z rzeki płynącej zakolami w rzekę o wielu korytach, taką, jaką w przeważającej części jest dzisiaj. W parku można także odnaleźć jeszcze miejsca, gdzie zachowała dawny, meandrowy charakter. Dolinę Narwi wypełnia metrowy pokład torfu. Dolina, którą dzisiaj płynie rzeka powstała podczas zlodowacenia, około ćwierć miliona lat temu. Tutejsze żwiry i piaski przebyły długą drogę ze Skandynawii. To był transport na wielką skalę, bo dzisiaj osady sięgają aż 200 metrów głąb. Dolina Narwi Górnej to miejsce, w którym ponad 200 milionów lat temu spoczywały ogromne bryły lodu. Kiedy rzeka wylewa, skupiska olszyn bagiennych i zarośla wierzb wyglądają jak wysokie wyspy, górujące nad niższymi – utworzonymi przez płaskie połacie trzcin. Lustra wód dekorują na przemian grążele żółte i grzybienie białe.Park jest mekką wodno–błotnych ptaków. Budują tu gniazda trzy gatunki zagrożone wymarciem: bielik, wodniczka i płochliwy derkacz budujący gniazda wewnątrz nadwodnych krzewów. Większość tutejszych ptaków brodzi łowiąc ryby, płazy i bezkręgowce. Okolica jest widownią sezonowych ptasich zlotów. Przysiadające nad wodami stada mogą liczyć ponad 1000 osobników. W bagiennych szuwarach mieszkają rzadkie kaczki – świstun i rożeniec, bataliony, dubelty, zielonki i bąki: krępe, krótkonogie czaple, które chcąc się ukryć wyciągają się jak struna udając badyl. Kilkadziesiąt bobrzych rodzin pracowicie spiętrza wodę, która nawet w cienkich odnogach jest zaskakująco głęboka. Koryto dające się przeskoczyć jednym susem może mieć głębokości nawet 2,5 metra! Żyją tu łosie, wydry, gronostaje i aż 13 gatunków płazów: jak na Polskę, mnóstwo. Rzeczny plankton tworzony jest przez 34 gatunki skorupiaków, a wśród owadów są rzadkie ważki.Atrakcją parku są przejażdżki „pychówkami”: łodziami służącymi dawniej do łowienia ryb i zwózki siana. Monotonię trzcin zakłócają takie botaniczne rarytasy jak irys syberyjski i storczyk krwisty, oba z czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce.